|
مانی
نوشیدن زلالی انگور
تاريخ نگارش :
۱۴ مهر ۱٣٨۷
|
|
مانی
نوشیدن زلالی انگور
بامدادت خوش!
زن گوارا چون شیر!
ای خوشه ی زلال انگور
که در جامه ی خواب،
پیشارویم نشسته ای.
هنوز خواب هائی را که دیده ای
برخوابجامه ات نمناک اند!
هنوز گندم بوسه هایم
در چاک خوابجامه و
دهان کوچک عشق ات جامانده اند.
هنوز نوازشم در گیسوانت
شعری آشفته می خواند!
و کمرگاهت بوی خوشه ی ذرت می دهد!
بامدادم خوش
که در برابر خوشه ی انگور نشسته ام
و شیر لبخندت را می نوشم!