میرزاآقا عسگری (مانی)

 
 
 
از دانش اهورامزدا خواهم سرود
 
 
ششم فروردین، زادروز اشوزرتشت، آموزگار راستی و خرد و نیک‌اندیشی را به همه‌ی زرتشتیان جهان و به ایرانیان پاک‌نهاد شادباش می‌گویم.   در این پیوند، چند بازسروده‌ از گاتاها را پیشکش شما می‌کنم.
                                           میرزاآقاعسگری (مانی)
 
 
اشو زردشت گزارنده وسامان‌دهنده‌ی هستی‌شناسیِ آیینی ایرانیان است. او را باید نخستین شاعر ایرانی و بزرگترین پیامبر   این گیتی به شمار آورد. او کارگزار دستورهای آسمانی نبود، بل که آرزوها، خواسته‌ها و نیازهای معنوی ایرانیان را با اهورامزدای خود (وجدان آدمی و سامانه‌ی هستی) در میان می‌گذاشت. او پیام زمینیان را به اهورامزدا می‌رساند و نه دستورات آسمانی را به زمینیان. حال آن که دیگر پیامبرانِ شناخته شده، آورنده و مجری «آیات الهی»، و ابلاغ کننده‌ی فرامینِ بی‌چون و چرای آسمانی به بندگان و فرمانبران روی زمین بودند!
         زرتشت، شاعر و فیلسوفی بود که می‌خواست اندیشه‌ی نیک، منش نیک و گفتارنیک را در زمین گسترش دهد. آیین او پژواک آرزوها، نگرش‌ها، سرشتهای فرهنگی، و ویژگی‌های ملی ایرانیان آنزمان است. آیین او فرایندِ هستی و چیستی وکیستی مردم ایران است. آیینی است سراپا خودی و ایرانی با سرشت و هنایشی فراگیر و جهانی.
  گاتاهای زرتشت سروده‌هایی بسیار دل‌انگیز و ماندنی هستند که پس از نزدیک به سه هزار و پانصد سال که از زمان سُرایششان می‌گذرد،   می‌توانند همچون راهنما برای همزیستی و اندیشیدن در دنیای امروز به کار آیند. این سروده‌ها، دارای سرشتی بسیار شاعرانه‌اند، دارای زبانی غنی و دلنشین‌اند، و نیز، دارای معانیِ فلسفی، نیایشی،آموزشی، دادگرانه و اندیشمندانه:
 
پروردگارا!
بشود همچون آنانی که گیتی را
به سوی پیشرفت و آبادانی می‌برند
         از ستایندگان وفادار توباشم.
بزرگ هستی‌بخشا!
ای خداوند جان و خرد!
بشود که در پرتو راستی و پاکی
         از یاری تو بهره‌مند باشیم،
و هرگاه
و تا بدانهنگام
که در گذرِ بدگمانی و دودلی هستیم
اندیشه‌ی ما، و دل ما
                            بتو بگروند.
 
***
 
آنگاه که   جهانِِ دروغ و تباهی
درشکست و تباهی فرونشیند،
آرزوی نیکان و خوشنامان برآورده گردد
و اینان،
از زیستگاهی بسامان برخوردار گردند،
از منشی نیکو
از راستی
و از روشنایی مزدا .
 
***
          
اینک
برای راستی‌جویان و دانایان
از دو پدیده‌ی گیتی‌گُستر سخن خواهم گفت
از دومینوی هماورد و زورآور :
از سپنتا مینو، این فروزه‌ی برترین که آفریدگار گیهان است
                  از انگره‌مینو، آن اهریمنِ ستیهنده‌ی ویرانگر.
 
اینک
ستودن خداوند روان و خرد را خواهم نمود
از دانش اهورامزدا خواهم سرود
و از آیین راستین اشا
                     - آن سامانه‌ی هستی –.
باشد تا از بسندگی و رسایی   بهره‌یابید،
                  و در پرتو حقیقت نشینید
باشد از فراورده‌های مینو بهره‌ گیرید.
 
یسنا. هات ۳۰ ( برگرفته از برگردان فیروز آذرگشسب). بازسُرائی آزاد از مانی.