میرزاآقا عسگری (مانی)

میرزاآقا عسگری . مانی


«جانبخش» به جای «شهید»

آلودگی زبان پارسی به زبان عربی-آخوندی که زبان رسمی اسلام است موجب شده تا با گذشت زمان؛ بسیاری از کلمات عربی جای واژگان گویا و زیبای پارسی را بگیرند. همچون «سلام علیکم» که جای «درود بر شما» نشسته، «اموات» که به جای «مردگان» ، «طلاق» که به جای جدائی، «غذا» که به جای خوراک، و«لباس» که به جای پوشاک نشستهاند.

کلمهی عربی «شهید» به کسانی گفته میشود که در راه آرمانهای اسلامی/عربی، و اغلب در ستیز علیه ملتهای غیرعرب یا نامسلمان کشته شدهاند. بار اسلامی-عربیی این کلمه آنچنان سنگین است که نیازی به توضیح واضحات نیست.

در ایران، کلمهی «شهید» به کسانی گفته میشود که بیشترشان نه برای آرمانهای اسلامی و آخوندی، بل که برای ایران و ایرانی؛ جان خود را از دست دادهاند. آنان هستی و زندگی خود را در مبارزات ضد استبدادی و آزادیخواهانه و میهندوستانه از دست دادهاند، و در دوران اخیر، درست در رویاروئی با دشمنانِ فرامرزی یا درونمرزی ایرانیان (حکومتهای صدام و خمینی) ، و در رویاروئی با حکومت جمهوری اسلامی کشته شدهاند.

ایرانیان میکوشند نام تازهای برای هممیهنانی بیابند که جان خود را پیشکش آرمانهای ایرانی، آزادیخواهانه؛ عدالتخواه، و سربلندی میهنمان کردهاند. برخی نام «جانباخته» را در این پیوند بکار میبرند که درست نیست. چرا که مبارزان راه آزادی و میهندوستی «قمار» نکردهاند که جان خود را «باخته» باشند. بل که آنان راه، روش و منش خود را آگاهانه، هوشمندانه و خردمندانه برگزیدهاند و جانشان را در راه آرمانهای ایرانی، نوگرایانه و انسانی به میهن و مردم خود «بخشیده»اند. بنابراین؛ آنان را نه «شهید» و «جانباخته» بلکه باید «جانبخش» نامید. برای نمونه ندا آقاسلطان نه شهید است و نه جانباخته. او راه مبارزه را آگاهانه برگزیده بود و مانند دیگران میدانست که هر آن ممکن است جانش پیشکشِ راهش گردد. پس او، پیشاپیش آمادگی برای بخشیدنِ جان و هستیاش در راه ایران، فرهنگ و آرمانهای آن را داشته است. واژهی «جانبخش» نه تنها برای چنان ایرانیارانی بسیار گویا است، بلکه محتوای روح بخشندگی، دلیری و از خودگذشتگی در فرهنگ ایرانی را نیز در خود نهفته دارد. جانبخش ندا آقاسلطان در کنار دیگرجانبخشانِ ایرانی، برای آرمانی ایرانی و انسانی کشته شدند. آنان برای اسلام، آخوند وفرهنگ اعراب کشته نشدند که «شهید» نامیده شود. کلمهی «شهید» شایستهی بمبگذاران و تروریستهای القاعده، فلسطینی، حزباللهی، پاسدار و بسیجی است که برای آرمانهای عربی و دین صادراتی آنان کشته میشوند.

همانگونه که میکوشیم در برابر نامهائی عربی مانند عبدالله، علی اصغر، صغرا ، کبرا، محمد، زینالعابدین، مهدی، سمیه، خدیجه، عایشه و... نامهای برازنده و خوشآهنگِ ایرانی برای فرزندانمان برگزینیم، باید بکوشیم برای کشتهشدگانِ در راه آزادی و سربلندی ایران و ایرانی، نامها و صفتهای برازنده و شایستهای برگزینیم. گرچه واژهی «جانبخش» ممکن است در آغاز کمی ناآشنا بنماید، اما با گذشت زمان، به واژهای آشنا و روان تبدیل خواهد شد.
یاد و راه همهی جانبخشانِ میهن، گرامی و جاودان باد.