|
این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:
بالاترین
دنباله
|
Yahoo
|
Delicious
|
Facebook
|
Twitter
|
Google
|
مانی
در خاورمیانه
در خاورمیانه
اسید ماه،
سروده‌های شما را سوراخ می‌کند
ستاره‌های مرده، بر ذهن تلنبار می‌شوند.
خیمه در شنزار می‌نهید
و دلبرم - زمین - را فرو‌می‌بلعید!
در خاورمیانه که بودم
پستان آسمان
دهان کوچک شعرم را می‌انباشت
زیر سایه‌‌ی مردگان، غروب را می‌بستم و
ماه را تشت لجن می‌کردم!
خموشی را روی واژه‌هایم می‌مالیدم.
مرگجامه بر رویاهایم می‌کشیدم
دلبرم - زمین - را به سوی تاریکی هل می‌دادم.
در خاومیانه
لب و پلک فرو‌می‌بستم
تا پیامبران مرا بنویسند!
هنوز هم، آسمان، چکه چکه
سرودهای خاورمیانه را سوراخ می‌کند!
۲۰۰۶ .گراف اینزل