در سال ۱۹۹۰ در نخستین سفرم به آمریکا، چند شب شعر و سخنرانی (از جمله در لس آنجلس) داشتم. در آنزمان آقای ایرج گرگین از برنامه سازان تلویزیون ملی ایران در لس آنجلس رادیو /تلویزونی داشتند با نام امید. در ساعت ۵ صبح یک بامداد مرا به استودیوی خود دعوت کردند و من خسته و خواب آلود رفتم و گفتگوئی داشتیم که بطور زنده پخش شد. ۱۷ سال از ضبط آن گذشته است. آن گفتگو را بتازگی در میان کاستهای قدیمی یافتم. آن را به دوبخش کردم تا داونلادش دشوار نباشد.بخشهای ۱ و ۲ آن را در اینجا می توانید بشنوید.