گیل آوایئ

مانئ
 
 
هم اندوه سالهائ دربدرئ
مانئ
آئ
هم آوائ دلتنگئ
در آشوب نه از ما
چه آتشئ است
که داغ آن
بر ماست
بئ آنکه برافروخته باشیمش
مانئ جان
پهلوان افسرده ات هنوز
بئ تابئ خویش را
گویئ از بلندائ
گردنه ئ پیچ در پیچ
تا پهنائ دشت لمیده بر دامن کوه
باغ و درخت و ماهواره را
از درازائ راه
تا کنگاور
صحنه
بیستون پیوند مئ دهد
و
دلتنگئ را
بئ تابانه مرور مئ کند
مانئ
مانئ
مانئ
تو بگو
باز هم
بگو
از کلبه مادر بزرگ!
تا درخت همزادت!
سیرئ ناپذیر
هر واژه از دهانت را
در سترون این سالها
نمئ دانئ
چه پر اشتها مئ قاپم
بگو
باز هم
از مادر بگو
از اردیبهشتگان
تا بهمنگان کنون مان
مانئ جان
دلم تنگ است!
هم اندوه سالهائ دربدرئ
بگو
که کلامت را
به پیاله ائ دیگر
در انتظارم!
 
 *** 
با حال و هوائ   دیدن برنامه ائ از تلویزیون تصویر ایران در آمریکا با نام «مناظر زادبومی» نوشته ی مانی و اجرای آلما در ۱۷ فوریه ۲۰۰۷