«ازما بهتران»، بزدلانی در تاریکی

میرزاآقا عسگری(مانی)


اپیزود نخست:
بازجو دراتاق تاریکِ تمشیت(بازجویی)، پشت سر فرد زندانی که چشمانی بسته دارد و روبه دیوار نشانده شده می ایستد و متهم را بازجویی میکند. بازجو هویت خود را در تاریکی پنهان میکند چرا که میداند کاری غیرانسانی انجام می دهد و از برملا شدن هویتش میترسد. بازجو، مسئولیت کاری را که انجام میدهد عملا نمی پذیرد. بازجویان با اسامی مستعار فعالیت میکنند.
اپیزود دوم:
مسلمان تقیه کار، بنا بر آموزه های اسلامی و بویژه تعالیم مذهب شیعه هرجا که خطری او را تهدید کند به دروغگویی می پردازد. او چیزی سوای آنچه می اندیشد و آنچه را که هست به نمایش می گذارد. تقیه کننده، هویت و منش خود را از روی ترس یا مصلحت پنهان و انکار می کند. او در چنین حالتی همانند یک آدم مستعار و پنهان در تاریکی عمل می کند.
اپیزود سوم:
دزدها بیشتر درتاریکی شب، با چهره ای فروپوشیده وارد مکانی می شوند و دزدی می کنند. دزدها منش خود را پنهان می کنند تا مسئولیت آنچه را که انجام می دهند نپذیرند.
اپیزود چهارم:
مأموران اطلاعاتی با نامهای مستعار به پیگرد و مراقبت مخالفان نظری و سیاسی خود اقدام می کنند. رژیم اسلامی آنان را «سربازان گمنام امام زمان» می نامد. این سربازان گمنام، نام اصلی و هویت خود را پنهان می کنند. آنان حتا در تارنماهای اینترنتی با نام های مستعار علیه مخالفان نظری و سیاسی خود تفسیر می گذارند یا با نام های قلابی به رسانه ها تلفن می زنند تا منویات رژیمشان را در قالب آدم های معمولی پیش ببرند.
اپیزود پنجم:
دیگرانی هم هستند که با نامهای مستعار در بسیاری از تارنماها یادداشت می گذارند. گرچه گروهی از آنان احتمالا ربطی هم به دستگاه های اطلاعاتی ندارند، اما ماهیت و شیوه‍ی کارشان با آنان یکسان است. دزدها پشت نقاب پنهان می شوند، اینها پشت نام های مستعار. بازجوها هویت خود را درتاریکی مخفی می کنند، اینان پشت نام های مستعار. تقیه کاران درتنگنا دروغ می گویند اینان با فراغ بال! اطلاعاتی ها مخالفان سیاسی و نظری خود را تعقیب و مراقبت می کنند، اینان مخالفان نظری و سیاسی خود را تعقیب وبه گمان خود«تخریب» می کنند. اگر طالبان پیکره های بودا را به توپ و گلوله بستند، اینان آدم های زنده را به «توپ و گلوله» می بندند.
کسانی که شهامت ابراز نظرهای خود را با ذکر نام و منش واقعی ندارند، کسانی که درجایگاه «شهروند» هنوز آنقدر نبالیده اند تا مسئولیت آنچه را که می نویسند و می گویند بپذیرند، کسانی که احتمالا آنقدر پرونده شان آلوده است که می ترسند اگر با نام خود ابرازنظرکنند، پته شان روی آب ریخته شود، کسانی که عملا کپی بازجوها، دزدها، مأموران مخفی و تقیه کارانند، فاقد ارزش هایی هستند که شایسته‍ی انسان های مسئول و شهروندان مدرن امروزند. پیداست که اهل خِرد برای آنچه اینان درتارنماها، رادیوها، روزنامه ها در له یا علیه جریان های سیاسی، افراد، دولتها و کشورها می گویند و می نویسند کمترین ارجی قایل نیستند.
فهمیدنی است اگر کسی که درجامعه ای بسته مانند ایران با حکومت استبدادی در نبرد است برای نگهداری ازخود، نام مستعار برگزیند. اما پنهان شدن پشت نام مستعار، آن هم در دنیای آزاد، و در رویارویی با کنشگرانی با هویت حقیقی و حقوقی، مضحکه ای بیش نیست.
میرزاآقاعسگری.مانی


۲۱آگوست ۲۰۱۲
www.nevisa.de