سخن نوزدهم انجمن آرای ایران‏
دوشنبه ۱۱ ماه می ۲۰۱۰‏

کشتن هر ایرانی، کشتن ایران است‏

در پیوند با اعدام فرزندان ایران به دست اسلام. و از آن میان ‏فرزادکمانگیر وجوانان دیگر


تاریخ را بخوانیم! از بدو ورود «جیش اسلام» به سرزمین ‏ایران تا به اکنون؛ میلیونها ایرانی با شمشیر اسلام و به دست ‏متولیان الله عرب؛ یا ایرانیانِ مسلمانٖ شده؛ اعدام شدهٖ اند. در هر ‏برگ از تاریخ ایران جوبارها و گاه سیل خون ایرانیانی روان ‏است که خواستهٖ اند در سرزمین نیاکانی خود، ایرانی بمانند، آزاد ‏باشند، زندگی کنند.‏
تاریخ ایران همچون مادری سوگوار، ۱۴ سده است بیٖ وفقه بر ‏پیکر فرزندان خویش در سرزمین مهر و میترا میٖ موید، شیار ‏برگونه میٖ اندازد، گیسو میٖکَنَد، از جگر فریادِ جانسوز ‏برمیٖ آورد، سیاه میٖ پوشد، وخاک برسرخود میٖ پاشد.‏
تنها، در سی و یکسال گذشته، حکومت اسلام در ایران، هزاران ‏ایرانی را اعدام کرده است تا برای غارتِ هستی ایران و ایرانی، ‏با مقاومتی روبرو نباشد.‏

در فرهنگ ایرانزمین، جانِ آدمی مقدس بود. انسان ‏و زندگیٖ اش مقدس بودند، همه چیز، حتا اهورامزدا و ایزدانش تنها ‏زمانی ارجمند بودند که به مقدسٖ ترین پدیدهٖ ی هستی که زندگی ‏انسان باشد ارج بگذارند. آتش و آب و خاک و هوا ارج نهاده ‏میٖ شدند، چرا که در خدمت زندگی انسان بودند. خونریزی، ‏پدیدهٖ ای اهریمنی بود، کشتن یک آدم به معنای کشتن همهٖ ی آدمیان ‏بود. در فرهنگ انسانٖ محوری ایران؛ هستی از آن روی ستوده ‏میٖشد که جایگاهی برای زیستن و هستانهٖ ی آدمی بود.‏

در «فرهنگ» اسلام اما؛ مرگ؛ مقدس است. این جهان تنها ‏آزمایشگاهی است که الله براه انداخته تا انسان خاکی را در این ‏‏«دنیای فانی» بیازماید! تا اگر از هزاران فرمان او (فرامین ‏علمای دین و آخوندها) سربلند برآمد، راحت بمیرد و با خیال ‏آسوده به «دنیای باقی» بشتابد! الله، یک انسان کُش بیٖ بدیل است. ‏او به نمایندگان خویش (متولیان دین و پادشاهان خونخوار) با ‏آیات قرآنیٖ اش دهها مجوز و فرمان اعدام داده است تا آنها هر ‏انسانی را که در لابوراتوار الله (در ارض موجود) از فرامین ‏قرآنی او و نمایندگانش پیروی نکرد، گردن بزنند، درخاک ‏فروکرده، سنگسار کنند، بسوزانند، دست یا پایش را ببرند، خونش ‏را بکشند و به تن بیمار آخوندهای پیر و پاسدارهای آدمخوار ‏اسلام تزریق کنند. ‏

‏«فرهنگ اسلام» همانا تقدیس مرگ است. مسلمانان برای ‏مردگان ارج بیشتری قائلند تا برای زندگان! ادبیات ایرانیان ‏مسلمان شده را بخوانیم، شعر ذوب شدهٖ گان در اسلام ناب محمدی ‏را بخوانیم، رسالهٖ های پیشوایان دین یا مکلاهای ذوب شده در ‏اسلام را بخوانیم تا دریابیم هم کشتن دگراندیشان (کافران) امری ‏مقدس و توصیه شده است، و هم کشته شدن در راه اجرای فرامین ‏الله و آخوند(شهادت). تفکر اسلامی همانا سیل خونی است که ‏سطرهای شعر، سطرهای نثر؛ برگ های تاریخ و ادبیات ایران را ‏در خود فروبرده است.‏

فلسفهٖ ی انسانٖ اندیشی ایرانیان زیر پای اسلامِ زندگیٖ ستیز، ‏نابود شده است. شمشیر خونچکان اسلام ناب محمدی از گردن ‏میلیونها ایرانی گذشته است. نمایندگان الله، ضحاکٖ وار، در کار ‏متلاشی کردن مغز جوانان ایرانی هستند. (جالب این که ضحاک ‏هم یک عرب بود!)‏

فرمانِ مرگ از اعماق سطرهای قرآن و حدیث برآمده است. ‏این فرمان؛ همچون نعرهٖ ی وحوش در سرزمین ما پیچیده است. ‏متولیان قرآن و حدیث، متولیان مرگ و تباهیٖ اند. این را تاریخ ‏نشان داده است. این را همین تاریخی که دربرابر چشمان ما ‏جریان دارد میٖگوید. این را حتا روزنامهٖ ها و شبنامهٖ های امروز ‏ما میٖگویند. هیولای تاریکِ مرگ که جامهٖ ی اسلام بر تن؛ ‏شمشیر اسلام در دست، و آیات قرآن در دهان دارد، در کوچه ‏پسکوچهٖ های ایران، در خانهٖ ها، خیابانها، در شهرها و دهکدهٖ های ‏ایران به راه افتاده و مشغول درو کردنِ فرزندان ایران است. و ‏دریغا ایرانیانی که فرهنگ سرزمین خود را فراموش کردهٖ اند، و ‏آنچنان آلوده به اسلام تزریقی و تلقینی روضهٖ خوانها شدهٖ اند که ‏نمیٖ خواهند، و گاهی هم نمیٖ توانند دریابند که اسلام؛ دقیقا همین ‏حکومت است، و این حکومت، دقیقا جلوهٖ گاه حقیقی اسلام محمدی ‏و قرآن الهی است. آیا کسی هست که با اسناد واضح و معتبر به ‏ما نشان بدهد که کردار، رفتار و تفکر این حکومت با اسلام ‏مغایرت دارد؟! آیا کسی میٖ تواند، نشان دهد که در قرآن، در ‏حدیث نبوی؛ و در رسالهٖ های علمای دین، زندگی اینجهانی انسان ‏ارجمندتر از زندگی خیالی در «آن دنیاست»، بیٖ آن که به ‏تفسیرهای خودساخته از قرآن، به توجیهات و به ‏تأویلهای مضحک، و به سفسطهٖ جوئیٖهای مضحکٖ تر متوسل ‏شود؟!‏

آنانی که در طول تاریخ کوشیدند حساب همهٖ ی حکومتهای ‏اسلامی را با حساب اسلام جدا کنند تا شاید بتوانند «بیضه ی ‏اسلام» را نجات دهند، مانند همین کسانی بودند که امروز ‏میٖگویند: «اسلام خوب است، این حکومت اسلامی بد است»! ‏

چه سودی دارد که هر روز بر پیکر همٖ میهنمانمان که به ‏دست حکومت اسلام در ایران کشته میٖشوند، مویه کنیم؟ و ‏درهمانحال، همچنان دین و قرآن و حدیث این حکومت را ستایش ‏کنیم؟ چه سودی دارد که بر مرگ فرزندانمان اشک بریزیم، و در ‏همانحال روزی ۵ بار رو به سوی پایتخت اسلام (مکه) زانو ‏بزنیم و زادگاه سرکوبگران ایرانیان را نماز ببریم؟!‏

‏۱۴ سده است که مامِ میهن ما سوگوار است. ۱۴ سده است ‏که مامِ میهن بر کشتهٖ ی جوانان ایرانی شیون میٖ کند، گیسو ‏میٖ پریشد، خاک و کاه برسرمیٖ افشاند. ۱۴ سده است ایرانِ ‏شکستٖ خورده به دست لشگر اسلام، سوگمند است. ‏
اما دریغا که با سوگواری و خاک برسرکردن، ایران از دست ‏نمایندگان غارتگر، خونریز و متجاوز اسلام ناب محمدی رها ‏نخواهد شد. با سوگواری، نمی توان از تجاوز جنسی سربازان ‏گمنام امام زمان به پسران و دختران ایرانی جلو گرفت. با نالیدن ‏و زاری کردن نمیٖتوان لشگر اسلام را از خاک مهر و میترا و ‏کوروش و رستم بیرون ریخت.‏

چه سودی دارد که با گیسوی پریشان، با التماس و ندبه، با ‏سینه ٖی چاکیده با زنگی تیغٖ بدست و خونریز اسلام روبرو شویم؟ ‏هزاران بار چنین کردهٖ ایم. چه سودی داشته است؟! نمیٖ توان از ‏سوئی، این حکومت را نفرین کرد و از سوئی دیگر در عاشورا و ‏تاسوعا برای بنیانگزاران این حکومت عزاداری کرد، آش نذری ‏پخت و به زیارت قبرهاشان رفت. ‏

مادر سوگوارم! میهنم! گرچه اشک تو اشک من است و ‏مویهٖ ی تو مویهٖ ی من، اما ازخواب و خاک برخیز! قامت بگشا، و ‏به جای آن که چنگ و ناخن در چهرهٖ ی خود فروکنی، چهرهٖ ی ‏پلید حکومت اسلام در ایران را شیار بینداز. تنها راه رهائی تو، ‏جارو کردن زبالهٖ ای است بنام حکومت دین و حکومت اسلام از ‏ایران اهورائی و میترائیٖ ات. تنها راه رهائی تو از چنگال این ‏اهریمنی که ۱۴ قرن است بر خانهٖ ات مسلط شده، بیرون کردن او ‏از خانه است؛ نه آن که او را از این اتاق به اتاق دیگری برانی تا ‏هر بار لباس دیگری بپوشد و نامی دیگر برخود نهد و دوباره ‏حاکم بر تو شود، و ۱۴ قرن دیگر نیز خانهٖ ی تو را در تصرف ‏خود داشته باشد و فرزندان تو را بکشد.‏
با باور به پیروزی، زنده باد آزادی، پاینده باد ایران.‏
‏
‏***
برای شناخت افزونتر از دیدگاههای انجمن آرای ایران؛ و برای پیوستن به انجمن آرای ایران به نشانیهای زیر بروید:
http://www.anjomaneara.org‏   
info@anjomaneara.org‏
تلویزیون انجمن:‏
‏
www.livestream.com