|
این مطلب را به شبکهی خود ارسال کنید:
بالاترین
دنباله
|
Yahoo
|
Delicious
|
Facebook
|
Twitter
|
Google
|
|
مانی
ﻏﺮﻳﺰﻩﻯ ﻗﺮﻣﺰ
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﻣﺎ
ﺻﺪﻑ ﺩﺭ ﺩﻭﻧﻴﻤﺒﺎﻝ، ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﻣﻰﺷﻮﺩ.
ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﻪﻯ ﻧﻴﻤﺮﻭﺯ ﻓﺮﻭﻣﻰﮔﻴﺮﻯ
ﻭ ﺭﻭﻯِِِ ﻏﺮﻳﺰﻩﻯ ﻗﺮﻣﺰﺍﺕ ﻣﻰﺷﻜﻮﻓﺎﻧﻰ.
ﺷﮕﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﺷﮕﻔﺖﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜُﻔﺘﻦ
ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺭﺵ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻴﺴﺖ!
ﮔﺬﺭِ ﺍﻧﮕﺸﺖﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﻭ
ﻛﺸﻒِ ﻣﻌﻨﺎﻫﺎﻯِ ﺗﻮ.
ﮔﺬﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥﺍﻡ
ﺗﺎ ﻛﺸﻒِ ﺣﻴﺮﺕﻫﺎﻯ ﻣﻦ.
ﺷﮕﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎﺗﺮﻳﻦ ﺁﻳﻪ
ﺑﻪ ﻭﺍﮊﻩﻫﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ!
ﺯﻳﺮِ ﭘﺎﻫﺎﻯﺍﺕ ﺧِﺶ ﺧِﺶ ﻣﻰﻛﻨﻢ
ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺑُﺮﺍﺩﻩﻯ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺗﻜﻪﻫﺎﻯ ﻣﻌﺎﺷﻘﻪ
ﻧﻐﻤﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻣﻰﺷﻮﺩ.
ﺷﮕﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﺳﻨﻔﻮﻧﻰ،
ﺑﻪ ﻧﻐﻤﻪﻫﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﺩ!
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ
ﺩﺭ ﺩﻭﻧﻴﻤﺒﺎﻝ،
ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰﺷﻮﻳﻢ.
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﻪﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﻣﻰﺩﺍﺭﻡ ﻭ
ﺭﻭﻯ ﻏﺮﻳﺰﻩﻯ ﻗﺮﻣﺰﻡ ﻣﻰﺧﻮﺍﺑﺎﻧﻢ!
ﺷﮕﻔﺘﺎ ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻦ ﻣﺮﮒ
ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺩﺷﻨﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ!