مانی
 
ﺩﺭﺳﻔﺎﺭﺕ
 
 
... ﻧﻪ ﺁﻗﺎ! ﺷﻮﺧﻰ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﻴﻦ! ﻣﺎ ﻭﻛﻠَﻚ؟! ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺎﻣﻴﻠﺎﻣﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﻭﻧﺘﻮ ﮔﻔﺘﻦ «ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﻴﺎ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ. ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪﺕ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ، ﻫﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ. ﻫﻤﭽﻰ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪﻯ، ﺧﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﭽﻪﻫﺎﺭﻭ ﻫﻢ ﻣﻴﺎﺭﻳﻢ.» ﺩﻳﺪﻳﻢ ﭼﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ؟ ﻫﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺭﻓﺘﻪﻥ ﺗﻮﻯ ﻳﻚ ﻛﺸﻮﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ. ﭘﻮﻝ ﻣﻔﺖ ﻣﻰﮔﻴﺮﻥ ﻭ ﺻﺎﺣﺎﺏ ﻫﻤﻪﭼﻰ ﺷﺪﻩ ﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﻥ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻰﻛﻨﻦ. ﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﻤﻮﻧﻴﻢ ﺗﻮﻯ ﺍﻳﺮ ون ؟ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻣﻮﻥ ﺭﻭ ﻓﺮﻭﺧﺘﻴﻢ، ﻛﻤﻰ ﻫﻢ ﻗﺮﺽ ﻭ ﻗﻮﻟﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺗﻮﻣﻦ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻰ. قاچاقچیه ﮔﻔﺖ «ﺷﻤﺎ ﺑﻠﻴﻂ ﺑﮕﻴﺮ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺑﺮﺳﻮﻥ ﻓﺮﺍﻧﻜﻔﻮﺭﺕ. ﻳﻚ ﺁﻗﺎﻳﻰ ﻣﻴﺎﺩ ﭘﻴﺸﺒﺎﺯﺕ ﻣﻰﺑﺮﺩﺕ ﺩﻭﺳﻠﺪﻭﺭﻑ. ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻳﻪﻫﻔﺘﻪ ﺗﻮﻯ ﻫﺘﻞ ﻣﻰﻣﻮﻧﻰ ﺗﺎ ﺍﻭﻥ ﻭﺍﺳﻪﺕ ﻭﻳﺰﺍﻯ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ ﺑﻴﺎﺭﻩ.» ﻣﺎﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﻭ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺁﻗﺎ! ﺧﺎﻡ ﺷﺪﻳﻢ! ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥﺭﻭ ﺭﺳﻮﻧﺪﻳﻢ ﻓﺮﺍﻧﻜﻔﻮﺭﺕ. ﺧﺪﺍﻳﻴﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ. ﻣﺎﺭﻭ ﺑﺮﺩ ﺩﻭﺳﻠﺪﻭﺭﻑ. ﻳﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﻮﻯ ﻳﻚ ﻫﺘﻞ ﺍﺭﺯﻭﻥ ﺑﺮﺍﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﻭﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﻪ ﺑﺎ ﻭﻳﺰﺍ ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻡ. ﺩﻭﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﺪ ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ، ﺷﺶ ﺭﻭﺯ، ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ. ﭘﻮﻟﻤﻮﻥ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﻭ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺸﺪ. ﺗﻠﻔﻦ ﺯﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻴﻪ ﺗﻮﻯ ﺗﻬﺮﻭﻥ ﻛﻪ «ﭘﺲ ﭼﻰ ﺷﺪ؟! ﻣﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻭﻳﻠﻮﻥ ﻭ ﺳﻴﻠﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪﻳﻢ!» ﮔﻔﺖ «ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻮﻥ ﻋﻤﻞ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺁﻗﺎ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ! ﺣﺎﻟﺎ ﻳﺎﺭﻭ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﻧﺎﺭﻭ ﺯﺩﻩ ﺩﻳﮕﻪ ﻣﺎ ﻛﺎﺭﻳﺶ ﻧﻤﻰﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ!» ﺁﻗﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﻪﺟﺎ ﺑﺮﻳﺪ! ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﺳﻮﻧﻰ!
  ﺣﺎﻟﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻛﻨﻴﻢ، ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻧﻜﻨﻴﻢ؟ ﻳﺎﺩﻣﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻴﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰﺭﺳﻦ ﺑﻪ ﻳﻪﺟﺎﻳﻰ ﻣﺚ ﺁﻟﻤﺎﻥ، ﻣﻰﺭﻥ ﭘﻴﺶ ﭘﻠﻴﺲ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﻣﻴﺪﻥ. ﻣﺎﻡ ﻫﻤﻴﻦﻛﺎﺭﻭ ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﻤﻮﻥ ﺗﻮﻯ ﻳﻚ ﻫﺎﻳﻢ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ دورتموند. ﺗﻮﺭﻭﻧﺘﻮ ﻛﺠﺎ دورتموند ﻛﺠﺎ؟! ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺧﺐ! ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻧﺸﺪ، ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ! ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻴﻢ؟ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﻛﺎﺭ ﺩﻭﺍ ﺩﺭﻣﻮﻥﺭﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﺒﺮﻳﻢ ! ﺣﺎﻟﺎ ﭼﻰ؟ ﺯﺍﻧﻮﻯ ﭼﭙﻤﻮﻥ ﺁﻗﺎ ﺁﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻛﺘﺮﺍ ﺗﻮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ « ﺭﺷﺘﻪﻫﺎﺵ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﺎﺱ ﻋﻤﻞ ﺑﺸﻪ. ﻋﻤﻠﺸﻢ ﭼﻨﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﺁﺏ ﻣﻰﺧﻮﺭﻩ » . ﻃﺤﺎﻝِﻣﻮﻧﻢ ﻧﻤﻰﺩﻭﻧﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﭼﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻰﻛﺮﺩ. ﺗﻮﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻛﻠﻴﻪﻫﺎﻣﻮﻧﻢ ﺳﻨﮓ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺍﮔﻪ ﻣﻰﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺧﻮﺩﻣﻮﻧﻮ ﺗﻮ ﺍﻳﺮ و ﻥ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﺎﺱ ﭘﻮﻧﺰﺩﻩ - ﺑﻴﺴﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻣﻰﺩﺍﺩﻳﻢ. اونم با جیب سوراخ! تازه ﺁﻳﺎ ﺧﻮﺏ ﺑﺸﻴﻢ، ﺁﻳﺎ ﻧﺸﻴﻢ. ﻛﻴﻪ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﺪﻭﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻰﺷﻪ ﺑﻴﺎﻯ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭﺟﺎﻫﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻳﻜﻰ ﺩﻭﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﻣﻔﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﻨﻰ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺠﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﭘﺰﺷﻜﻰ ﺍﻳﻦﺟﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻰ؟ ﺑﺎﻭﺭ ﻛﻨﻴﻦ ﺁﻗﺎ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﻭﻥ ﻣﻰﺷﻨﺎﺧﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﺱ ﻣﻰﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﻮﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﺸﺪﻥ ﻭ ﭘﻮﻟﺎﻯ ﻛﻠﻮﻧﻰ ﻣﻰﺩﺍﺩﻥ. ﻭﺍﺳﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﻤﻞﻫﺎ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﺮﻭﻥ ﺍﺻﻠﺎً ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺗﻰ براش ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ. ﺍﻳﻨﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩﺷﻮﻧﻮ ﺭﺳﻮﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ، ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍﻯ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﻴﺎ ، ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﺩﺍﺩﻥ. ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ رو ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻛﺮﺩﻥ. ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ، ﻳﺎ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﻫﺎ ﺟﺎﺧﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ. ﻣﺎ ﭼﺮﺍ ﻧﻜﻨﻴﻢ؟ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﻦ ﻧﻤﻰﻛﺮﺩﻳﻦ؟ ﺷﻤﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﻨﻴﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﺩﻣﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﻮ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﻋﻠﻴﻜﻢ ﻭ ﻋﻠﻴﻜﻢﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻠﻐﻮﺭ ﻣﻰﻛﻨﻦ، ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺎﺭهاﺭﻭ ﻧﻜﺮﺩﻥ؟ ﺧﻴﻠﻴﺎﺷﻮﻥ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﺎﺱ ﺩﺍﺭﻥ. ﺑﺎ ﻳﻜﻰ ﻣﻰ ﺭﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻣﻰﻛﻨﻦ. ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺮﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﻣﻰﻛﻨﻦ. ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﻰﻛﻨﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻳﻜﻰ ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻛﻴﻒ ﻣﻰﻛﻨﻦ. ﻣﻴﮕﻦ ﺟﻮﻧﺸﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻄﺮﻩ. ﻛﺪﻭﻡ ﺧﻄﺮ ﺁﻗﺎ؟! ﺍﻳﻨﺎ ﻧﻪ ﺳﺮ ِﭘﻴﺎﺯﻥ ﻧﻪ ﺗﻪِ ﭘﻴﺎﺯ. ﺑﺎ ﺷﺎﻩ، ﺷﺎﻫﻰﻥ. ﺑﺎ ﺧﻤﻴﻨﻰ، ﺣﺰﺏ اللهی. ﺑﺎ ﺭﺟﻮﻯ، ﺭﺟﻮﻯﭼﻰﻥ! با کمونیست ها از لنین هم دوآتشه تر! ﻣﺎ چند ﺗﺎ ﺷﻮﺗﻮ ﺗﻮﻯ ﻓﺎﻣﻴﻞ و آشناهامون ﺩﺍﺭﻳﻢ. ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﺭﻭ ﻧﻴﮕﺎ ﻛﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﻯ ﺟﻠﻮﻯ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺍﺩﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﻣﺴﻠﻤﻮﻥﺭﻭ ﺩﺭﻣﻴﺎﺭﻩ! ﻧﻴﮕﺎﺵ ﻛﻦ! ﺩﺍﺭﻩ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﻰﻛﻨﻪ تا ﻛﺎﺭﺷﻮ ﺭﺍﻩ ﺑﻨﺪﺍﺯﻥ ! میشناسمش! دوماه پیش خونهء آقا داود دیدمش، در دورتموند! مینی پوشیده بود تا اینجاش! ﻛﻠﻰ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻳﻢ. ﻣﻰﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰِ ﺩُﺭُﺱ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﺩﺍﺭﻩ. ﻛﺎﺭ ﻣﻰﻛﻨﻪ. ﺩﻳﮕﻪ ﻧﻤﻰﺧﻮﺍﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ. ﺍﺯ ﺁﺧﻮﻧﺪﺍ ﻣﺘﻨﻔﺮﻩ. ﺣﺎﻟﺎ ﻧﻴﮕﺎﺵ ﻛﻦ ﭼﻪ ﺍﺩﺍﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭﻣﻴﺎﺭﻩ! ها هاه! ﻛﺠﺎ ﺑﻮﺩﻡ؟ ﺳﺮﺭﺷﺘﻪ ء ﻛﻠﺎﻡ ﺍﺯ ﺩﺳﻢ ﺩﺭﺭﻓﺖ. آ ﻫﺎ! رفتم ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﮔﻔﺘﻴﻢ « ﺣﺎﻟﻤﻮﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﻴﺲ ﺑﺎﺱ ﺑﺮﻳﻢ ﺩﻛﺘﺮ » . ﻭﺭﻗﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﮔﻔﺘﻦ « ﺑﺮﻭ! » ﺭﻓﺘﻴﻢ . ﺩﺭﺩﺍﻣﻮﻥﺭﻭ واسه دکتره ﻟﻴﺴﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ. بهتر از خودتون نباشه خیلی آقاس. اهل کرمونه. ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻣﻮﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ. ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺁﻗﺎ. ﺷﻴﺶ ﻣﺎﻩِ ﺁﺯﮔﺎﺭ. ﺑﺪﻧﻤﻮﻥﺭﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﻮﺭﻩ ﻛﺮﺩﻥ، ﻫﺸﺖ ﺗﺎ ﻋﻤﻞ! ﻫﺸﺖ ﺗﺎ! ﺍﮔﻪ ﺍﻳﺮﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻣﻰﻣﺮﺩﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﺳﻴﺎ ﻣﻰﻧﺸﺴﺘﻴﻢ. ﻏﺬﺍ ﺍﻳﻨﺎ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﺷﻮﻥﻡ ﺑﺪ ﻧﺒﻮﺩ. ﺧﺪﺍ ئی ﺶ ﺍﺯ ﻫﺎﻳﻢ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪء ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺗﻮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻰ ﻛﻪ ﺳﺮﭘﺎ ﺷﺪﻳﻢ . ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻫﺎﻳﻢ، ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﻛﻪ ﺧﺐ! ﺣﺎﻟﺎ ﺑﻴﺎ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩِ ﺍﻭﻝ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﭼﻴﻪ ﻛﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻯ؟ ﺭﻓﺘﻴﻢ. ﻳﻚ ﭼﻴﺰﺍﻳﻰ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺗﺤﻮﻳﻠﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ. ﺗﻮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻰ ﺑﺎﻫﺎﺱ ﮔﻔﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﻯ ﺑﺎﻫﺎﺱ ﮔﻔﺖ. اینجا هم از هر ایرونی یک چیزی یاد گرفتیم که لازمه در دادگا ه گفته بشه واز این حرفها. ﻣﺎﻡ با اجازه تون رفتیم و داستانی رو که سرهم بندی کرده بودیم تحویلشون دادیم. ﻣﺘﺮﺟﻢ هم ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛﺮﺩ. ﺧﻮﺩﻣﻮﻥﺭﻭ ﭼﭙﻰ ﺟﺎﺯﺩﻳﻢ. - ﻣﻴﮕﻢ ﺗﺎ ﻧﻮﺑﺘﻤﻮﻥ ﺑﺸﻪ، ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ محوطه ﻳﻚ ﺳﻴﮕﺎﺭﻯ ﺑﻜﺸﻴﻢ ، ﻣﺠﺒﻮﺭﻢ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭﻯ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻛﻨﻴﻢ!
... ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻫﻮﺍﺷﻢ ﺗﻤﻴﺰﺗﺮﻩ. ﻛﺜﺎﻓﺘﺎ ﺍﺯ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻨﺪﻩﮔﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﺑﻴﺖﺍﻟﻤﺎﻝ ﺩُﺭُﺱ ﺷﺪﻩ، ﺷﻴﺶ ﻣﺘﺮ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺭﺟﻮ ع ! ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻤﻨﻮﻥ! ﻣﺎ ﻣﺎﻟﺒﺮﻭ ﻣﻰﻛﺸﻴﻢ. ﻓﻘﻂ ﺁﺗﻴﺶﺗﻮﻥ ﺑﺮﺳﻪ ﻛﺎﻓﻴﻪ! ﻣﺮﺳﻰ! ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺑﺎﺯﺟﻮ ﻳﻚ ﺩﺧﺘﺮﻩء ﻣﺎﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﺵ ﺳﻴﺮﻧﻤﻰ ﺷﺪﻳﻢ ﺁﻗﺎ! ﻫﻴﻜﻞ ﻣﻴﮕﻰ؟ ﻣﺤﺸﺮ! ﺻﻮﺭﺕ؟ ﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﺎﺭﺩﻩ؟ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻢ ﺑﻮﺩ لامصب! ﻓﻘﻂ ﺳﻮﺍﻟﺎﺵ ﺧﻴﻠﻰ ﻓﻨﻰ ﺑﻮﺩ! ﺟﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﺩﻫﻦ ﻣﻮﻧﺪﻳﻢ! ﻃﺮﻑ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻳﺮﺍﻥ یا چی می دونم سرکردهء خرابکارای چپی وگروهکهای ضدانقلاب ﺑﻮﺩﻩ! ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻭﻫﻜﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻭ ﻣﻰﺷﻨﺎﺧﺖ! ﻳﻚ ﺳﻮﻟﺎﻳﻰ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﺮ ﻭﺍﻣﻮﻧﺪﻳﻢ. ﻣﺎﺭﻭ ﺣﺴﺎﺑﻰ ﭘﻴﭽﻮﻧﺪ. ﻣﺘﺮ جمه ﺍﻓﻐﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ. از این بیلمزها! ﻧﻤﻰ ﺷﺪ ﺑﻬﺶ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ « ﺁﺧﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻮﺍﻟﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺭﻭ ﭼﻰ ﺑﺪﻳﻢ » ؟ آقام که شمائی، ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﺮﺕ ﻭ ﭘﻠﺎ ﮔﻔﺘﻦ! ﺩﺧﺘﺮﻩ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﻣﭽﻤﻮﻥﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﻠﺎﺹ! ﺧﺮﺍﺏ ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﮔﻔﺖ «ﭘﺮﺱ ﻭ ﺟﻮ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ. ﺑﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎﺷﻴﻦ!» ﺯﺩﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ. ﺩﻣﻖِ ﺩﻣﻖ! کیسمون ﻧﮕﺮﻓﺖ! ﺷﺼﺘﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻨﻔﻰ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ. ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﻠﻔﻦ ﺯﺩﻳﻢ ﻛﻪ « ﺣﺎﻟﺎ ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻛﻨﻴﻢ؟ ﺑﻤﻮﻧﻴﻢ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺎﺯﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ » ؟ ﺧﺎﻧﻤﻢ ﮔﻔﺖ «ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﺗﺮﻛﻴﺪ! ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺩﺍﺭﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻯﺕ ﺩﻕ ﻣﻰﻛﻨﻦ! ﺗﻮﮔﻔﺘﻰ ﻣﺎﺭو ﻣﻰﺑﺮﻯ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍ یا دست کمش اروپا . ﻫﺸﺖ ﻣﺎﻫﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻟﺎﺧﻮﻥ ﻭﺍﻟﺎﺧﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪﻳﻢ. ﺍﮔﻪ ﻧﻤﻰﺷﻪ ﺧﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﻴﺎ ﺩﻳﮕﻪ!» ﺣﺎﻟﺎ ﭼﻰ؟ ﻣﺎ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮﺭﺗﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﻠﺪﻭﺭﻑ ﭘﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﻣﻮﻥ ﻧﮕﺮﺩﻭﻧﻦ، ﺣﺎﻟﺎ ﻫﻴﭽﻰ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻤﻮﻥ ﻧﻴﺲ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ. ﻫﺮﭼﻰ ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻃﻦ ﻳﻪ ﭼﻴﺰِ ﺩﻳﮕﻪﺱ! ﺍﻳﻦ ﺁﻟﻤﺎﻧﻴﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻳُﺒﺴﻦ ﺁﻗﺎ! ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺎﺭﺟﻰﻥ. ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﺳﻔﺮﻩ ﺷﻮﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢﻫﺎ، ﺑﺎ ﻧﻔﺮﺕ ﺯُﻝ ﻣﻰﺯﻧﻦ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﻯ ﺁﺩﻡ ! ﻣﺎ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺮِ ﺳﻮﺯﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ! ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰﻫﻢ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻫﻤﻴﻨﻮ ﮔﻔﺖ. خودتون که واردتر از مائین ماشالا! ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ آلمانیا ، ﺍﻳﻨﻢ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﺷﻮﻥ. ﺍﺑﺮ، ﺑﺎﺭﻭﻥ. ﺑﺎﺭﻭﻥ، ﺍﺑﺮ! ﺍﻩ! ﺧﺪﺍﺗﻮ ﺷﻜﺮ ﻫﻰ! ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺣﻴﺎﻁ، ﻓﻜﺮ ﻣﻰﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﻮﺭ ﺣﻠﻮﺍ ﭘﺨﺶ ﻣﻰﻛﻨﻦ. ﺣﺎﻟﺎ ﺍﻭﻣﺪﻳﻢ ﺍﻳﻨﻮﺭ ﺣﻴﺎﻁ، ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ! ﻫﻤﭽﻰ ﺧﺒﺮﻯﻡ ﻧﻴﺲ. ﺻﺪ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ! ﻫﻤﻪﭼﻰ ﻫﺲ ﺁﻗﺎ. ﮔﺮﻭﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﻫﺲ. ﺑﺎﺑﺎ ، ﻋﺸﻖ ﻫﺲ، ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺲ، ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺲ. ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻫﺲ. ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻳﻨﺎﻡ ﻫﺮﭼﻰ ﺩﺍﺭﻥ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻏﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻥ. ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﻣﺎ ﻣﻤﻠﻜﺘﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺩﺭﺱ ﻛﺮﺩﻥ ﺣﺎﻟﺎ ﺑﻠﺎﻧﺴﺒﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﺱ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﮔﺪﺍﻳﻰ! ﻧﻪ ﺁﻗﺎ ﻣﺎ ﺍ هل گدائی ﻧﻴﺴﻴﻢ ! ﻫﻨﻮﺯ ﻳﻪ ﺟﻮ ﻏﻴﺮﺕ ﺗﻮ ﻭﺟﻮﺩﻣﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺸﻴﻨﻴﻢ ﺭﻭ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻭ ﻣﻨﺖ ﺑﺎﺯﺟﻮﻫﺎ ﻭ ﭘﻠﻴﺲ ﺍﻳﻨﺠﺎﺭﻭ ﻧﻜﺸﻴﻢ! ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘﻢ « ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻡ! » ﮔﻔﺖ «ﺍﻭﻝ ﻗﺸﻨﮓ ﭘﺮﺱ ﻭ ﺟﻮﻫﺎﺗﻮ ﺑﻜﻦ ﺑﺒﻴﻦ ﺍﮔﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻤﻮﻧﻰ ﻭ ﻣﺎﺭﻭ ﺑﺒﺮﻯ ﻛﻪ ﻓﺒﻬﺎ! ﺍﮔﻪ ﻧﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﻴﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰﺕ!» ﮔﻔﺘﻢ « ﺗﻤﻮﻡ ﺳﻮﺭﺍﺧﺎ ﻛﻴﭙﻪ! ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻡ. ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻌﺪﺁً ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ ﻫﻤﻮﻥ ﻛﺎﻧﺎﺩﺍﻯ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ! »
آقام که شما باشی ﺍﻭﻣﺪﻳﻢ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺎ ﻣﻰﺧﻮﺍﻳﻢ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ! ﮔﻔﺘﻦ «ﭘﺎﺱ؟» گفتیم «یوخ دور» ! ﮔﻔﺘﻦ «ﭘﺲ ﺑﺮﻭ اله کن بله کن! فلون کن بهمون کن و بعدش ﺍﺯ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﻭﺭﻗﻪ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﮕﻮ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﻠﻴﻂ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺑﻪ تهرﻭﻥ ﺑﮕﻴﺮﻥ ﺑﻴﺎﺭ ﺗﺎ ﻭﺍﺳﻪﺕ ﺑﺮﮔﻪ ء ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻛﻨﻴﻢ.» گفتیم «ای به ﭼﺸﻢ!» اینقد ایراد می گیرن که آدم جون به لب میشه! همچی که از در سفارت رفتیم بیرون، چند تا فحش بستیم به ریش بزرگاشون! البته زیرلبی! آدم نیسن که! گه زدن تو مملکت! بگذریم. برگشتیم دورتموند ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ. ﺣﻜﺎﻳﺘﻮ ﮔﻔﺘﻴﻢ. ﮔﻔﺖ «لطفا اول ﺑﺮﻭید ﺑﺮﮔﻪء ﺧﺮﻭﺝ ﺑﮕﻴﺮید ﺗﺎ ﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ شویم ﻛﻪ ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩید، ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺑﺮﺍتون ﺑﻠﻴﻂ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ.» ﮔﻔﺘﻴﻢ « روی ﭼﺸﻢ!» ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﻣﺪﻳﻢ ﺍﻳﻨﺠﺎ. ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺎ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻣﺎﺭﻛﻪ ﺁﻗﺎ! ﺑﻠﻴﻂ ﺍﺯ دورتموند ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺷﺼﺖ ﻣﺎﺭﻛﻪ! ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻧﻴﺲ؟! ﺣﺎﻟﺎ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻳﻢ ﺁﻗﺎ! ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺩﺍﺭﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻳﻦ ﺩﻭﺭﺗﻤﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﺭﻭ هم می بر ﻳﻦ، ﺧﻮﺩﺵ ﻛﻤﻚ ﺑﺰﺭﮔﻴﻪ. ﻣﻴﮕﻢ ﺍﮔﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﺗﻮ. ﺷﺎﻳﺪ ﻧﻮﺑﺘﻮﻣﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ! ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﺎﺯﻡ ﺧﺪﻣﺘﻮﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ.
 
***
ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺩﺭست ﺷﺪ ﺁﻗﺎ! ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﻮﻧﺪﻳﻦ. ﺍﻳﻨﺎ ﻓﺎﻛﺲ ﺯﺩﻥ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ. ﺍﻭﻧﺎ ﻣﻄﻤﺌن ﺷﺪﻥ ﻭ قرار شد ﺑﻠﻴﻂ ﺭﺯﺭﻭ کنند . چشمشون کور بذار از پول نفتمون بهممون پس بدن! حقمونه! ﺍﻳﻨﻢ ﺑﺮﮔﻪء ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ! ﻣﻴﮕﻢﻫﺎ، ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺪﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺁﻗﺎﻳﻴﺪ! ﻣﺎ ﻛﻪ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﮕﻰ ﻧﮕﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎﻡ ﻋﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻳﻢ. ﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻟﺘﻮﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ. ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﻮﻥ. ﺩﻭﺳﻪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎ ﻫﺴﻦ ﻛﻪ ﻣﻰﺗﻮﻧﻦ ﻫﺮﺟﻨﺴﻰﺭﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﺮﻭﺷﮕﺎﻫﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﻮﻡ ﻗﻴﻤﺖ ﻭﺍﺳﻪﺗﻮﻥ کش برن ! ﺍﺯ ﻛﺖ ﭼﺮﻣﻰ، ﺳﺎﻋﺖ، ﺭﺍﺩﻳﻮ، ﺣﺘﻰ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻭ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺕ. ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻋﻜﺎﺳﻰ ﻳﺎ ﻣﺜﻠﺎً ﺩﻭﺭﺑﻴﻦ ﻓﻴﻠﻤﺒﺮﺩﺍﺭﻯ، ﻭﻳﺪﻳﻮ، ﻫﺮﭼﻰ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﺎﺭک هر کارخونه ای که بخواین! ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﺑﻤﻮﻧﻪ!   ﺧﺐ ﺩﻳﮕﻪ! ﺭﻓﻘﺎ ﻫﻢ ﻣﺚ ﻣﺎ ﺧﺮﺝ ﺩﺍﺭﻥ. ﺑﺎ ﺣﻘﻮﻕ ﺳﻮﺳﻴﺎﻝ ﻛﻪ ﻧﻤﻰﺷﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮﺩ. ﻳﻜﻰ ﺩﻭﺗﺎﺷﻮﻥ ﺗﻮ ﺍﻳﺮوﻥ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﻫﻢ ﺧﺮﻳﺪﻥ. ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮﻣﻰﮔﺮﺩﻳﻢ. ﺩﺱ ﺧﺎﻟﻰ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ. ﻣﻴﺸﻪ؟! ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎﻡ ﻫﺴﺘﻴﻢ! ﻣﺪﺗﻴﻪ ﻛﻪ ﻛﻤﻜﺸﻮﻥ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ! ﺣﺎﻟﺎﻡ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻣﻰﺭﻳﻢ، ﺑﺎﺱ ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥﺭﻭ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺟﻮﺭ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺒﻨﺪﻳﻢ! ﺍﮔﻪ ﺑﺨﻮﺍﻳﻦ به این بروبچه ها ﻣﻌﺮﻓﻰﺗﻮﻥ ﻛﻨﻢ؟! خیلی آقان، قابل اعتماد تا دلتون بخواد. ﺑﺮﺍ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺁﺷﻨﺎهاتون ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻔﻴﺪﻩ ها! ﺣﺘﻰ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﭼﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﮔﻪ ﻛﺴﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﻨﺲﺭﻭ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﮕﻴﺮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﻮﻣﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻨﻪ، ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺎﺷﻪ. ﺁﺩﻡ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰﻛﻨﻪ ﻳﺎ ﺍﮔﻪ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻰﻛﻨﻪ...