میرزاآقا عسگری.مانی

 
دزدی آواز چکاوک!

 
این زمینِ فرزانه و گشودهآغوش،
آن خدای دیوانه و گیج،
این دوبیتی آلبالو از آنِ شما!
 
آنهمه پیامبرِ بیپیام،
آنهمه پیامِ بی پیامبر،
آن همه رویا در کیفهای دبستانی،
آن همه یادداشت در حافظهی ابرها،
حتا تکهپارههای آن آهنگِ بربادرفته،
و غمزههای آن رنگینکمانِ گسیخته
                               از آنِ شما.
 
اما
خواهش میکنم
تنها آواز این چکاوک را
برای من بگذارید.
تا دیوان اشعارش را
از حنجرهاش بدزدم!