پتر شوت
شعر- چاقو*
 
بری دوست شعری ام مانی، در تبعيد
 
  ايرانی پناهجو را
  می خواهم که پنج   چاقو
در دستان بفشرم
 
يکی تا با آن
  خشمش را
در ديوارهای پناهندگی اش فروبرد
يکی تا به خط فارسی
از راست به چپ
نام زادگاهش را
در پرونده اش حک کند
 
يکی تا با آن
اندوه از لبانش بردارد
 
يکی تا بشکافد روبندی
که افکارش را
فضيلت بيدارش را
به بند کرده اند
 
يکی تا
تنهائی اش را فرواندازد.
 
الهامی است برگرفته از شعر «تبعيدی» مانی در کتاب «پرواز درتوفان» با اين آغازه:
  تبعيدی را پنج شمشير بی شکيب می بخشم
يکی تا...